Ευγνωμωνώ για τα χρόνια του ύπνου
πόσο ήταν σοφό και γενναίο...
Έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα
Ον, γυναίακα.
Περπατά, μιλάει, στραγγίζει τα συννεφα και ζευγαρώνει
Κοιμησμένη!
Έτσι έσωσα την καρδιά μου απ τη βία
Ετσι σώθηκε το μυαλό απ τη βια
ονειρευόμουν πως ταξιδεύω με αερόστατο
προσπερνούσα τις Εθνικές και πετούσα πάνω απο θάλασσσες
ποτε αγριεμένες και ποτε γαλήνιες
ενα μεγαλο αλμπατρος απλωνε συχνα τις φτερουγες του για να μου κάνει σκια
ετσι περνούσα, με τον αέρα κι ονειρευόμουν
έτρωγα το χαλάζι και εκανα βολτες με τα πουλιά
οι ανθρωποι μιλούσαν μια γλώσσα που δεν κατλάβαινα
εκτος κι αν ήταν τραγουδιστές...
ώσπου πέρασαν τα χρονια της βίας, όλα περνουν
και τοτε, όταν κατάλαβα πόσο είχα πονέσει
ποσο βαθεια πονούσα στον ύπνο μου
αποφάσισα να ξυπνήσω γιατί
τον ειχα πληρώσει τον οβολό μου
και δεν χρωστούσα πια
Είχα τωρα την πολυτέλεια να ονειρεύμαι ξύπνια!
